Tijd om eens even een tussenstand op te maken. Ik werk intussen niet meer in Ham, maar een stuk dichterbij. Nog steeds ligt het bedrijf waar ik werk langs een kanaal, dus ik kan er over de kanaaldijk heen.
Ben intussen een paar maal van job gewisseld, en dat is in zoverre relevant dat ik even in Antwerpen gewerkt heb. Ik heb geprobeerd met de WAW daar te raken, maar dat was niet doenbaar.
Ik woon ten noorden van A’pen en moest op de Herbouville kaai zijn. Dat was veiligheidshalve niet doenbaar. Het was slechts een kwestie van tijd voor ik platgereden zou worden. Ben dan maar naar een andere job op zoek gegaan.
Nu werk ik in Gompel en langs het kanaal is dat 34km.
Ik kan ook recht op recht naar het werk rijden en dan heb ik fietspad van thuis tot praktisch op mijn bestemming en is het 24km fietsen. Maar het zal niemand verbazen dat ik dat traject (praktisch) nooit neem. Levensgevaarlijk is het om met de WAW tegen Wawsnelheid over het fietspad verschillende dorpskernen te passeren. Auto’s op het fietspad, mensen die snel snel iets halen bij de bakker of de krantenwinkel en uit- of instappen zonder acht te slaan op fietsers. Dan heb ik het nog niet over de los- en ladende vrachtwagens, de voetgangers die nog een beetje in gedachten over het fietspad dwalen enz...
Kortom, beste optie is de dijk. Daar voelt de WAW zich het best in zijn sas. Helaas is die dijk nu alweer meer dan een jaar niet berijdbaar wegens werken en ik denk dat er in 22 niet veel verandering in zal komen.
Noodgedwongen rij ik dus langs wat kleinere wegen (29km). Helaas worden veel van die wegen ook als sluipwegen gebruikt door auto's en vooral minibussen, dikwijls met aanhanger, die graag stevig het gaspedaal indrukken. Vooral in het donker is dat niet zo tof, zeker niet bij regenweer of, erger nog, mist.
Maar ook fietsers gaan niet vrijuit. Het is al meermaals gebeurd dat ik vrijwel moet stoppen bij het kruisen van een fietser omdat ik compleet verblind ben door de schijnwerper die hij/zij gebruikt om een goed zicht te hebben op de baan. (of misschien de boomkruinen?)
Maar genoeg gezeurd :-)
De WAW brengt me nog steeds naar mijn werkplek en terug en alles in acht genomen zijn we een prima koppel.
We worden beiden een jaartje ouder: Ik intussen 61 en de WAW is er volgens mij ook al een kleine 15.
Ik weet niet wat de fiets van mij denkt, maar ik kan wel wat punten opsommen ivm met haar.
Waar ik een hekel aan heb is lekke banden. Dat flikt ze me echter regelmatig. Ook natuurlijk wel een beetje mijn eigen schuld, want ik zou, net als bij het achterwiel, een marathon+ kunnen leggen om de voorwielen. Maar dan lever ik dat leuke gevoel van echt snel gaan in, en dat wil ik niet. Ik heb nu scorchers van Greenspeed liggen, omdat de Vredestein perfect moiree niet meer te krijgen is, en die bevallen best. Ze houden het net als de moiree's een 6000km uit als ik ze op tijd een keertje omdraai. Ze zijn niet goedkoop en laatst heb ik 2 paar van het VK laten komen. Maar dat is echt niet meer te doen na de brexit. Heeft me bovenop de aankoopprijs extra 80 euro aan invoertax, BTW en handelingskosten gekost. Dat was dus de laatste keer.
verder is de WAW best gevoelig aan de ketting. Als je die niet in de watten legt kost je dat al snel redelijk wat vermogen, en das natuurlijk ook niet fijn.
Ik rij met 2 KMC corrosiebestendige kettingen (3 stuks aan elkaar) en wissel om de 1000 a 1500km, waarbij ik degene die eraf komt in het vet kook. Door de capillaire werking worden alle asjes mooi in het vet gezet en als dat stolt blijft het lekker op de plaats waar het hoort: tussen asje en busje. Beter dan een nieuwe ketting uit de winkel :-).
Op die manier gaan je tandwielen ook dubbel zo lang mee, aangezien alles samen inloopt.
Verder heb ik ondertussen alle wielen, veerpoten, stangkopjes enz. ook al wel eens vervangen, maar dat is normaal voor de afstand en ouderdom die de fiets ondertussen heeft. Veel is natuurlijk ook te wijten aan de staat van de fietsinfrastructuur.
Ik heb me voorgenomen zodra ik eens wat tijd heb de fiets terug helemaal op te knappen, want ondertussen ziet ze er niet meer uit. Dat is vooral het gevolg van een keertje parkeren op een omgevallen boom tijdens een storm vorig jaar. Maar ook hier heeft de WAW me perfect beschermd. Als ik er met een speedbukfiets was opgeknald had ik misschien wel mijn nek gebroken. Nu ben ik er met wat vloeken en deuken in de neus van de WAW vanaf gekomen.
Die kon ik er overigens zonder problemen uitduwen, waarna ik verder kon fietsen, maar het was echt niet bevorderlijk voor het uiterlijk van de fiets.
Conclusie na 130000km WAW'en: Ik zou het zeker overdoen. Volgens mijn Garmin forerunner is mijn fitnessleeftijd 20 en mijn VO2 max 53. :-) Ik weeg nog net zoveel als op mijn 21 terwijl ik veel vrienden en collega's zie uitdijen. Dat allemaal dankzij de WAW!
Hij heeft me ook jaren een mooie fietsvergoeding opgebracht.
Ohja, en hij blijft een HPV, want anders is het kiezen tussen max 25/h of een helm, plaat en verzekering. En dat zie ik niet zitten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten